Zo, ik zal jullie weer even een update geven van mijn belevenissen hier.

Woensdag heb ik met de directrice nogmaals gesproken over wat ze nodig hebben bij het project, naast schoenen voor de kinderen. Ze zei dat ze vooral suiker, olie en zakjes maggiesoep nodig hadden. En stoffen om traditionele jurken te maken voor de danslessen die de meisjes hier iedere dag krijgen. Dus spraken we af dat we donderdag samen gaan winkelen.

Woensdagavond heb ik nog wat minder leuks meegemaakt. Ik ging naarhet park om mijn spaanse huiswerk te maken. Een groep jongeren hing daar een beetje rond, al praattend en een beetje breakdancend. Niets heel geks. Toen het leidertje (op zijn hoogst 16 jaar) geintresseerd naar me keek kwam er een vrouwtje die zoetigheid verkoopt aangesneld en die ging naast me op het bankje zitten zodat ik niet alleen zat en de jongens niks konden doen, behulpzaam zijn de mensen hier toch. Ze bleef zitten tot ik mijn huiswerk af had en wegging. Alleen toen ik 2 blokken van het plein vandaan op weg naar huis liep verscheen uit het niets die groep jongens. Het leidertje stuurde zn vrienden weg en begon een heel verhaal over dat hij meteen verliefd was toen hij me zag en blablabla. Nou is dat niet zo gek want dat zegt ongeveer iedere man hier tegen me. Alleen toen ik zei dat ik niks wou (¨je bent te jong¨ ¨ja maar in leon zijn geen wetten voor de liefde¨ ¨ja maar ik moet je gewoon niet, ga weg¨) ging hij niet weg, sterker nog, hij bleef me volgen en pakte mn arm heel stevig vast. Ik werd nu serieus bang voor een jongetje die een kop kleiner was dan ik, maar gelukkig staat er hier op ongeveer iedere hoek van de straat ´s avonds politie dus ben ik langs een plek gegaan (met die knakker nog aan mn arm) waar ik wist dat politiestond en op aandringen van hen ging hij toen weg. Uiteindelijk niet echt iets gebeurd dus maar mijn gevoel van veiligheid was in 1x weg.

Donderdag gingen we spullen kopen. Het kwam erop neer dat de directrice de weg wees, de spullen uitzocht en ik betaalde. Niet heel spannend op zich, behalve dat ik nu wel in winkels kwam waar je als toerist niet komt. Ik had ook weer een fietstochtje op de kop getikt, was het geld voor het winkelen wat ikapartbewaarde vergeten dus mocht ik weer voor op de stang tussen alle toeterende taxi´s door, wat een geluk...

Vrijdag kreeg ik op het project een soort vergadering met alle oudste kinderen (12+) aangeboden. Ik wist niet wat het was maar ze keken er nogal serieus bij dus ik zei maar ja. Wat bleek, ze wilden me allemaal een bedankspeech geven voor alle spullen die ik donderdag voor ze gekocht had. Toen ik zei dat het geld ook van familie, vrienden en kerkmensen was moest ik die ook van harte bedanken. Dus bij deze. Nu bleek alleen dat de vrouw waarvan ze dachten dat die de jurken wel voor hun wilde maken dat inderdaad wel wil maar 40 euro per jurk vraagt. Dat is een beetje een tegenvaller want nu hebben we stof maar geen jurken. Maar goed, daar moet nog maar een oplossing voor gezocht.

Ook had ik vrijdag mijn laatste les Spaans. Dit was heel gek, afscheid nemen van iemand die je 4 weken lang 3 uur per dag zag. Gloria wilde altijd heel graag woordjes in het nederlands en in het engels leren dus had ik een Spaans-Nederlands(en andersom) en Spaans-Engels(en andersom) woordenboekje voor haar gekocht. Ik geef natuurlijk nog wel iedere dag engelse bijles aan haar dochter dus ik zie haar vast nog wel eens. Ik kreeg ook nog een hele speech over wat een goed persoon ik was en dat dat vooral door mijn goede opvoeding en mijn liefdevolle band met mijn gezin kwam (dat bleek uit alles wat ik haar had verteld, zei ze). Dus pap en mam, good job, schouderklopje voor jullie.

Zaterdag heb ik de kathedraal beklommen, je kan namelijk op het dak en dan heb je geweldig uitzicht. Veel kan ik hier niet over vertellen, de foto´s zullen dat wel voor me doen. Daarna ging ik naar huis en daar stond hildita met haar beste vriendinnetje mariangele al op me te wachten, of we gingen spelen (mariangele komt ongeveer 4x in de week spelen dus die ken ik ook al heel goed inmiddels). Ik heb het plan op gevat om met het project stenen te gaan beschilderen over een tijdje dus ik dacht, dat kan ik wel gaan uitproberen met die meiden. Weet ik gelijk welke verf goed is en of zij het net zo leuk vinden als dat ik dat vroeger vond. Zo gezegd, zo gedaan. Verf en penselen gekocht en stenen gezocht en we konden aan de slag. De meiden vonden het GEWELDIG en ik moet zeggen dat ik me ook erg vermaakt heb. Zondag kwamen ook nog het superschattige nichtje en het buurmeisje langs dus heb ik verf bijgekocht en het hele huis is nu een museum voor beschilderde stenen (de een iets mooier dan de ander). De tafel is ook.. eh.. anders, een tafelzeiltje was geen overbodige luxe geweest. Maar na dat ik een uur heb staan schrobben zondagavond was de tafel schoner dan ooit tevoren. Fjoew.

Maandag ging ik weer naar het project, daar hoorde ik het verhaal van Silvio (zo heet hij geloof ik, de oudste jongen van het project) en de directrice. Ze fietsen zondag (samen op 1 fiets) vlak bij het project en toen kwam er iemand met een mes en die heeft ze de fiets ontfrutseld. Aangezien ze beiden een mes op hun keel kregen waren ze hier erg van geschrokken dus wil de directrice niet meer dat ik alleen door die buurt loop en is ze dinsdag en woensdag mij op komen halen bij huis om me te laten zien waar de camionette (omgebouwd busje/vrachtwagentje voor personenvervoer) naar het project vertrekt, die stopt namelijk 1 meter bij de deur van het project vandaan. ´t Is toch wat, hebben ze zo weinig bij het project, wordt hetgene wat veel gebruikt wordt (soms met 2 personen tegelijk, zoals ik aan de lijve heb ondervonden) nog gestolen.

Dinsdag was er ook weer een enorme regenbui, op het moment dat ik op het project was. Toen zag ik dat het gebouw wat er vanuit sommige oogpunten best aardig uit ziet zo lek als een mandje is. Hele kamertjes stonden blank, waaronder de ´bibliotheek´ (lees: kamertje met wat boeken). Dan hebben wij het toch wel goed hoor..

Vandaag kon ik op het project niet heel veel betekenen, er kwam een hulporganisatie rijst brengen in ruil voor dat ze een voedingsvoorlichting mochten geven. Ik heb met open mond naar die voorlichting zitten kijken, er werd tegen super arme kinderen gezegd dat ze fruit moeten eten voor vitamines en vlees voor proteïnen. Zelfs al zouden deze kinderen het advies op willen volgen, als er geen geld is voor een fatsoenlijk huis en een stel kleren die goed passen is er echt geen geld voor een stukje vlees. Maar goed, ik snap dat er goede bedoelingen achter het hele verhaal zaten.

Na het verhaal tekende Jocelyn, het superschattige meisje die in dat hele arme huis woont waar ik ben wezen kijken, met een paarse glitterpen een hartje in mijn schrift. Zij is stiekem mijn favoriete kindje van het project dus wou ik iets aardigs tegen haar zeggen. Aangezien het hartje geen schoonheidsprijs verdiende zei ik maar dat ik de pen mooi vond, dat paars met glitters. Toen liet ze zien dat ze ook nog een roze had (ja, met 2 pennen maak je hier de blits) en wou ze de paarse aan mij geven, omdat ik hem zo mooi vond. Kan je het je voorstellen, een meisje die ik nog maar in 2 of 3 verschillende shirts heb gezien de afgelopen weken, een meisje die geen huis maar een paar doeken en golfplaten heeft om in te wonen, een meisje dat maar 2 pennen heeft als speelgoed, dat meisje wil mij 1 van die 2 pennen geven. Ik kon het niet geloven. En hoewel ik haar ontzettend teleurstelde door de pen herhaaldelijk te weigeren, kon ik het niet aanpakken. Ik kan toch niet van zo´n meisje een pen aannemen...

Ik heb vandaag ook de dorpsgek van leon gezien, dat is een naakte man die door de straten rent en als vrouwen naar zn pielenmuis kijken gooit hij stenen naar ze. Nou was ik al van te voren gewaarschuwd dus kon ik me inhouden en ben ik niet gaan staren. Dat kan ook alleen hier... (en bij Paul de Leeuw).

Nou, ik ga nog weer even wat foto´s erop zetten en eh.. tot de volgende keer :-)